Achille Ratti, przyszły papież Pius XI, był nuncjuszem w Polsce, kiedy nasz kraj odzyskiwała niepodległość. W tym czasie zetknął się z postacią męczennika bł. Andrzeja Boboli, którego relikwie znajdowały się wtedy w Połocku i były narażone na profanację ze strony bolszewików. Uznał za swoje zadanie wydobycie jego ciała z terenu Rosji Sowieckiej. Rozmawiał w tej sprawie z naczelnikiem państwa Józefem Piłsudskim, który wpadł na pomysł zbrojnej wyprawy na Połock. Niestety w 1920 r. nie udało się zająć Połocka, a w 1921 r. abp Ratti wrócił do Włoch. Został kardynałem i po zaledwie sześciu miesiącach wybrano go papieżem w lutym 1922 r. W czerwcu 1922 r. bolszewicy sprofanowali ciało bł. Andrzeja Boboli, a miesiąc później porwali trumnę z jego szczątkami z kościoła i wywieźli ją do Moskwy, gdzie zostały umieszczone jako eksponat w muzeum. Już jako papież Achille Ratti z wielką stanowczością kontynuował swoją misję odzyskania ciał bł. Andrzeja Boboli. Trzykrotnie żądał, aby władze komunistyczne zwróciły trumnę z ciałem męczennika. Dopiero gdy bolszewicy rozpoczęli starania o uznanie swej władzy na arenie międzynarodowej, zgodzili się spełnić żądanie papieża. Gdy trumna z ciałem bł. Andrzeja Boboli dotarła do Rzymu w listopadzie 1923 r., papież wyznał, że był bardzo zainteresowany odzyskaniem tych relikwii i że czekał na nie od czasu, gdy nie udało się zdobyć Połocka. Papież Pius XI kanonizował Andrzeja Bobolę w Wielkanoc, 17 kwietnia 1938 r. W przeddzień kanonizacji jeszcze raz opowiedział polskim biskupom o swych rozmowach z Piłsudskimi w sprawie zbrojnej wyprawy na Połock po relikwie Andrzeja Boboli.