Do przystrojenia miasta kupiono tysiąc metrów materiału na flagi. Resztę wypożyczono z Mysłowic. "Nawet Żydzi ubrali swe domy – jak zapisano w kronice parafialnej - twierdząc, że wtedy, kiedy ginął Andrzej Bobola, także Żydów zabijano".

W pochodzie, który zaczynał się przy stacji, a kończył na moście nad Sołą, znaleźli się m.in. duchowni, siostry serafitki, burmistrz, komendant garnizonu, dzieci i młodzież szkolna, robotnicy i rolnicy, kolejarze, straż pożarna, stowarzyszenia katolickie, czterysta dzieci pierwszokomunijnych i orkiestry dęte.

Byli także pątnicy z okolicznych parafii śląskich i małopolskich. Na przykład z Bulowic koło Kęt przyjechały aż dwadzieścia dwie furmanki wiernych ze swoim proboszczem. W sobotę, 11 czerwca 1938 r., w południe (o godz. 12.02 - jak zanotował kronikarz parafialny) pociąg z wagonem-kaplicą przybył na stację w Oświęcimiu. Srebrną trumnę wniesiono najpierw do kościoła parafialnego Wniebowzięcia NMP na chwilę krótkiej modlitwy. Potem przez rynek zaniesiono ją na dziedziniec szkoły salezjańskiej, gdzie odprawiono sumę, a kazanie wygłosił ks. Jan Skarbek. Po Mszy świętej procesja z relikwiarzem ruszyła na dworzec, skąd punktualnie - siedem minut po piętnastej - pociąg ruszył przez Libiąż i Chrzanów w stronę Krakowa.

To była jedna z największych manifestacji religijno-patriotycznych w historii Oświęcimia. 11 czerwca 1938 roku w pochodzie i uroczystościach związanych z przybyciem relikwii św. Andrzeja Boboli wzięło udział 20 tys. osób

Co ciekawe, Oświęcim liczył wówczas 14 tys. mieszkańców, z czego połowę stanowiła ludność żydowska. Pamiątką z pobytu relikwii św. Andrzeja Boboli w Oświęcimiu jest witraż w bocznym przedsionku kościoła Wniebowzięcia NMP.